Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πάρκο Ναυαρίνου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πάρκο Ναυαρίνου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Μονοπάτια Ου-τοπίας (αναδημοσίευση)



Τόπος δημιουργίας, χειραφέτησης και αντίστασης, ανοιχτός 
σε δράσεις πολιτικές, πολιτιστικές, αντικαταναλωτικές. 
Φιλοδοξεί να είναι, ακόμα, ένας κήπος της γειτονιάς που φιλοξενώντας 
μέρος της κοινωνικής ζωής των κατοίκων της πέρα από λογικές κέρδους 
και ιδιοκτησίας, λειτουργεί σαν τόπος παιχνιδιού και περιπάτου, συνεύρεσης 
και επικοινωνίας, άθλησης, δημιουργίας και προβληματισμού, καταργώντας 
τα στεγανά της διαφορετικής ηλικίας, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου, 
κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης.
......
"Αξιώνοντας την ουτοπία στην καθημερινότητά μας , ξεκινάμε να φτιάξουμε 
ένα περιβόλι στο κέντρο της πόλης. Η καλλιέργεια της γής, η παραγωγή 
σπόρων παραδοσιακών ποικιλιών και το μοίρασμά τους, αποτελούν 
αναγκαίες προϋποθέσεις αντίστασης στον έλεγχο της τροφής που 
επιβάλλουν οι πολυεθνικές." 



Πάρκο Ναυαρίνου

Αυτά έγραφε το κάλεσμα της Κυριακής 11 Νοέμβρη:να μαζευτεί κόσμος, να λευτερώσουμε τη Γή. 
Κι' έγινε από τα χέρια λίγων, αλλά αποφασισμένων πάντα να περπατάνε ανάμεσα στο όνειρο και την ουτοπία.

Και σε λίγες ώρες ανακοινώθηκε επίσημα πως...


Στην καρδιά της Αθήνας, στην καρδιά όλων όσων πιστεύουν πως τούτη η γειτονιά, σε όλους τους καιρούς, οφείλει να προσφέρει άνθη ακήρατα. Πνιγμένη στο μπετόν, η αύρα των κατοίκων της πότισε και έθρεψε οράματα και ανατάσεις ψυχής. Κράτησε το νού σε εγρήγορση, ζέστανε τις καρδιές όσων θωπεύονταν στην αγκαλιά της. 

Πως αλλοιώς μπορώ να εξηγήσω πως εδώ και πέντε χρόνια εθελοντές έσκαβαν με τα χέρια τους πάνω στο άφιλο του τσιμέντου ν' αποκαλύψουν τα μυστικά της Γής, να γητέψουν τις πληγές της.

Και φάνηκαν και καιροί που τούτη η γωνιά της πόλης γένηκε κάστρο απόρθητο και χείμαρρος αξιωσύνης που πότιζε τις άνυδρες μέρες τα φυτέματα και στις νύχτες των καιρών τις ψυχές των ανθρώπων της.


Μνημονεύω λοιπόν τα Πάρκο. Γιατί με το φώς των έργων μας τα όνειρά μας ριζώνουν στη γή, θεριεύει η ουτοπία. Καλλιεργώντας τη Γή, καλλιεργούμε τις συνειδήσεις μας έγραφε κάποιο σύνθημα. Μόνο αυτός είναι ο δρόμος μας. Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής.

περισσότερα για το Πάρκο εδώ

μουσική:
για δες περβόλι όμορφο (ριζίτικο)