πηγή Αδέσποτος Σκύλος
κείμενο: by antonis
Όσες απορίες μένουν μέσα μας αναπάντητες μας κόβουν τη θέα προς τη ζωή. Ένα δέντρο, ένα πουλί, ένας θάνατος, μια θεωρία δεν είναι πράγματα που φωλιάζουν στα κεφάλια μας. Δεν τα αισθανόμαστε μεσ’ το μυαλό μας παρά στον τόπο που τα συναντούμε. Στο φυσικό τους χώρο. Εκεί που έχουν εξουσία. Ένα φυλακισμένο πουλί αντικατοπτρίζει τον αρρωστημένο ψυχισμό του μερακλή δεσμοφύλακα. Μια γυναίκα αλυσοδεμένη στο νοικοκυριό της αντικατοπτρίζει τον προσβλητικό καταναγκασμό της μονογαμίας ενός κόσμου που στήθηκε στα κατακερματισμένα εγώ και στις πλάνες. Ένα δέντρο φυτρωμένο στα τσιμέντα της πόλης αντικατοπτρίζει τον αστικό όλεθρο. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις πλήττονται από μιαν αφόρητα επιτηδευμένη διαφάνεια αφού είναι καταδικασμένες να συνυπάρχουν. Ταπεινωμένη τυφλή μάζα μέσα στη στάνη της. Όλες οι μικρογραφίες των καταναγκασμών καθορίζουν τα μαζικά ένστιχτα. Δεν χρειάζονται ψυχολόγοι πλέον για να κατευθύνουν τη ζωώδη θολούρα των εξαθλιωμένων μαζών. Αναγνωρίζουν το κακό στα μάτια του ξένου και του διαφορετικού. Στα χείλη εκείνου που λαλεί αλλιώς. Ένας ολόκληρος πατικωμένος κόσμος στις πόλεις απ’ την καρποφορία του κεφαλαίου. Απ’ την ασύδοτη ανάπτυξη, απ’ την ξέφρενη παραγωγή, απ’ τη λαγνεία του κέρδους. Ένας εξωφρενικός μηχανισμός δυστυχίας και πλούτου. Μια προσήλωση στην από καιρό ποδοπατημένη ζωή, τόσο άκαμπτη και τόσο προγραμματική, που ευτελίζει την κατεξοχήν ανθρώπινη χρήση της νόησης. Που ακυρώνει κάθε υπαρξιακή συνθήκη πραγματώνοντας στην κοινωνία αυτήν και μόνο την εικόνα της βλακείας. Κάνοντας το μεμονωμένο άτομο να στέκεται χωρίς ελπίδα απέναντι στη ζοφερή μοίρα του, γκρινιάζοντας και υπομένοντας, κάνοντας διαχείριση του βιασμού του, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, διαβάζοντας στον τύπο εξηγήσεις διεξοδικές με όλα τα ψευτοαίτια και τα ψευτοεπακόλουθά τους. Απόψεις κι αναλύσεις που δεν βοηθούν κανέναν ν’ αναγνωρίσει τις σκοτεινές δυνάμεις στις οποίες έχει γίνει υποτελής. Μονάχα τυφλή θέληση να περισωθεί το γόητρο της προσωπικής ύπαρξης. Ο καθένας μόνος του κι ο καθένας χώρια, ζωσμένος τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις του περιμένοντας εν μια νυκτί τους αντικατοπτρισμούς ενός ανθηρού μέλλοντος.
πηγή Αδέσποτος Σκύλος
κείμενο: by antonis
Όσες απορίες μένουν μέσα μας αναπάντητες μας κόβουν τη θέα προς τη ζωή. Ένα δέντρο, ένα πουλί, ένας θάνατος, μια θεωρία δεν είναι πράγματα που φωλιάζουν στα κεφάλια μας. Δεν τα αισθανόμαστε μεσ’ το μυαλό μας παρά στον τόπο που τα συναντούμε. Στο φυσικό τους χώρο. Εκεί που έχουν εξουσία. Ένα φυλακισμένο πουλί αντικατοπτρίζει τον αρρωστημένο ψυχισμό του μερακλή δεσμοφύλακα. Μια γυναίκα αλυσοδεμένη στο νοικοκυριό της αντικατοπτρίζει τον προσβλητικό καταναγκασμό της μονογαμίας ενός κόσμου που στήθηκε στα κατακερματισμένα εγώ και στις πλάνες. Ένα δέντρο φυτρωμένο στα τσιμέντα της πόλης αντικατοπτρίζει τον αστικό όλεθρο. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις πλήττονται από μιαν αφόρητα επιτηδευμένη διαφάνεια αφού είναι καταδικασμένες να συνυπάρχουν. Ταπεινωμένη τυφλή μάζα μέσα στη στάνη της. Όλες οι μικρογραφίες των καταναγκασμών καθορίζουν τα μαζικά ένστιχτα. Δεν χρειάζονται ψυχολόγοι πλέον για να κατευθύνουν τη ζωώδη θολούρα των εξαθλιωμένων μαζών. Αναγνωρίζουν το κακό στα μάτια του ξένου και του διαφορετικού. Στα χείλη εκείνου που λαλεί αλλιώς. Ένας ολόκληρος πατικωμένος κόσμος στις πόλεις απ’ την καρποφορία του κεφαλαίου. Απ’ την ασύδοτη ανάπτυξη, απ’ την ξέφρενη παραγωγή, απ’ τη λαγνεία του κέρδους. Ένας εξωφρενικός μηχανισμός δυστυχίας και πλούτου. Μια προσήλωση στην από καιρό ποδοπατημένη ζωή, τόσο άκαμπτη και τόσο προγραμματική, που ευτελίζει την κατεξοχήν ανθρώπινη χρήση της νόησης. Που ακυρώνει κάθε υπαρξιακή συνθήκη πραγματώνοντας στην κοινωνία αυτήν και μόνο την εικόνα της βλακείας. Κάνοντας το μεμονωμένο άτομο να στέκεται χωρίς ελπίδα απέναντι στη ζοφερή μοίρα του, γκρινιάζοντας και υπομένοντας, κάνοντας διαχείριση του βιασμού του, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, διαβάζοντας στον τύπο εξηγήσεις διεξοδικές με όλα τα ψευτοαίτια και τα ψευτοεπακόλουθά τους. Απόψεις κι αναλύσεις που δεν βοηθούν κανέναν ν’ αναγνωρίσει τις σκοτεινές δυνάμεις στις οποίες έχει γίνει υποτελής. Μονάχα τυφλή θέληση να περισωθεί το γόητρο της προσωπικής ύπαρξης. Ο καθένας μόνος του κι ο καθένας χώρια, ζωσμένος τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις του περιμένοντας εν μια νυκτί τους αντικατοπτρισμούς ενός ανθηρού μέλλοντος.
Πηγή:
http://dromos.wordpress.com/2012/10/11/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/?relatedposts_exclude=4582
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.