του Γιάννη Μακριδάκη
Έλεγα κι εγώ ότι πάνε όλα τόσο άψογα με την οργάνωση των συναντήσεων στη Βολισσό και ότι όλοι όσοι έχουν δηλώσει συμμετοχή είναι τόσο εξαιρετικά συνεργάσιμοι και συνενοήσημοι άνθρωποι, ότι μια φορά λέμε το κάθε πράγμα και καταλαβαινόμαστε, αλλά μάλλον το μάτιαξα το θέμα.
Ξαφνικά προέκυψε, όχι από το πουθενά αλλά από την Αθήνα, τύπος εναλλακτικός της θεωρίας, με χίλια δυο λινκ κάτω από το όνομά του, που παραθέτουν σε ό,τι είναι της μόδας τελευταίως, από οικολογικά χωριά μέχρι τράπεζες χρόνου, σε όλα συμμετέχει, προφανώς ακαδημαϊκά, ο οποίος μου έστειλε μέηλ ζητώντας μου πληροφορίες περί της διαμονής του για περισσότερες μέρες σε σκηνή επί παραλίας ή εντός κάποιου κτήματος για να κάνει τις διακοπές του και να ξεφύγει “από το άγχος του πλοίου, του ταξιδιού και της Αθήνας”, όπως συγκεκριμένα μού έγραψε.
Και βεβαίως του απάντησα ότι κανένα πρόβλημα δεν παίζει εδώ με τους κατασκηνωτές, ότι ποτέ κανείς δεν δημιούργησε πρόβλημα σε όσους κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ στις παραλίες και ότι μπορεί να έρθει με την παρέα του και την σκηνή του και να μείνουν όσες μέρες θέλουν.
Ως εδώ όλα ωραία και καλά.
Προφανώς όμως του τύπου δεν του άρεσε η απάντησή μου διότι άλλο ήθελε εξαρχής και μάλλον δεν το έλεγε, οπότε μού ξανάγραψε ότι η λογική του αιτήματός του δεν είναι μόνο προσωπική, ότι κατά κάποιον τρόπο μιλάει εξ ονόματος όλων, για να γνωριστούμε όλοι και να ήμαστε σε κάποιο μέρος όλοι μαζί, λες και δεν έχω κανονίσει ήδη να είμαστε σε κάποιο μέρος όλοι μαζί. Συνεχίζοντας λοιπόν, μου γράφει ότι τελικά, με την απάντησή μου, κατάλαβε ότι είμαι άλλο ένα τίποτα μέσα στο τίποτα!!
Μάλλον εκεί στην πόλη τα ζωνάρια είναι λυμένα για καβγά και οι αντοχές και ανοχές περιορισμένες και μερικοί μέσα στο τίποτά τους όλα τα νιώθουν ως επίσης τίποτα. Αλλά από ανθρώπους που δηλώνουν αλλιώτικοι κι έχουν κι ένα κάρο οικολογικά χωριά, οικοκοινότητες και τράπεζες χρόνου κάτω από την υπογραφή τους, δεν περιμένει κανείς είναι τόσο κάφροι και τομάρια, διότι όποιος μονάχα το προσωπικό του συμφέρον και τομάρι σκέφτεται, δεν πηγαίνει σε συλλογικότητες παρά μόνο για να κάνει το τσιμπούρι. Να δουλεύουν άλλοι κι αυτός να ρουφάει από το σβέρκο τους.
Αυτή είναι και η παθογένεια όλων αυτών των ομάδων, αυτός είναι και ο λόγος που δημοσιοποιώ εδώ όλη αυτή την γελοία και κατά τα άλλα ανάξια λόγου ιστορία μιας επίσης ανάξιας λόγου αστικής προσωπικότητας, η οποία ήθελε να κάνει δωρεάν διακοπές μέσα στον μπαξέ μου προφανώς διότι άλλον χώρο δεν έχω, αλλά το έθετε σε πλαίσιο ιδεολογικό και όταν είδε πως δεν του βγαίνει, ξεβρακώθηκε μόνος του.
Διότι δεν τελείωσε εδώ η επικοινωνία μας, συνέχισε και μου έγραψε και χίλια δυο άλλα, όπως ότι θα πρεπε να υπήρχε από μέρους μου πλήρης φιλοξενία όλων, δίχως συμμετοχή οικονομική, με όμορφο πρόγραμμα για πραγματική επικοινωνία, όπως ότι ενδιαφέρομαι να γίνω δήμαρχος ή αρχικάτις και ότι είμαι κακή απομίμηση υποψήφιου στελέχους του συστήματος που θέλει να παράγει υπεραξία από τον εναλλακτικό χώρο, στον οποίον βεβαίως ανήκει ο ίδιος!
Τέτοιο θράσος από έναν τύπο εντελώς άγνωστο σε μένα, αλλά τόσο γνωστό όπως όλα τα κνώδαλα που ψάχνουν μέσα σε συλλογικότητες βιότοπο τσιμπουριού, όπου άλλοι θα δουλεύουν κι άλλοι θα θεωρητικολογούν επιβιώνοντας εις βάρος τους και κριτικάροντάς τους κι από πάνω.
Προσοχή στα “εναλλακτικά” τσιμπούρια λοιπόν, κυρίως τώρα το καλοκαίρι είναι πιο επιθετικά και αποτελούν τις πιο σημαντικές αιτίες καταστροφής κάθε συλλογικής προσπάθειας και κάθε εγχειρήματος.
σημείωση διαχειριστή: εκτός από τα εναλλακτικά υπάρχουν και άλλες συνομοταξίες τσιμπουριών: αντιστασιακά (στους παληούς καιρούς-τώρα είναι ντεμοντέ εννοείται), τα "αυτόνομα", τα "αναρχικά" και πλείστα άλλα μέσα κι' έξω από κόμματα, συνιστώσες, κινήματα, κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.